اگر آنکه رفت خاطره اش را می برد

فرهاد سنگ نمی سفت...

مجنون اشفته نمی خفت...

یه جا خوندم 

که یه عزیزی گفته بود

عــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــشق

یعنی حالت خوب باشه

امیدوارم حالتون خوب باشه

می گفتند

سختی ها نمـــک زندگی است!!!

اما چرا کــــــــــسی نفهمید !

"نمـــــک"

برای من که خاطراتم زخمــــــــــی است

شور نیست

مزه "درد" می دهد....

درد یعنی

امشبم مثل شبای دیگه

رو تخت دراز بکشی 

آهنگ بزاری و بازم فکر کنی

به حرفایی که با هم می زدیـــــم

به ایــنکه خیلی همراهم بودی

با ایــنکه یه نگاهش برات یه دنیا ارزش داره

به ایــنکه چقدر با هم دعوا کردیم و آشتی کردیم

به ایــنکه کلـــی حرف تو دلت میمونه و نمیتونی بهش بگی...

به اینکــه

لعنت به ایــــــــنکه ها...

و مثل همیشه چشمات باید تقاص پس بدن....

نمی گفت بیا...

نمی گفت برو...

حتی نمی گفت برو راحتم بگذار...

می آمد...

حرف های عاشقانه می شنید

لبخند می زد و می رفت...

کار هر شب او بود...

دست های تو 

تصـــــــمیم بود

باید می گرفتم و 

دور می شدم...

بدترین حالت ممکن اینه که 

وقتی باهاش قهری

برات اس ام اس میاد

همه تن و بدنت میلرزه چون فکر میکنی اونه

بعد که میبینی اون نیست

خیلی داغـــــون میشی

ولی غرور لعنتی و حرف هایی که ازش شنیدی روز آخر

اجازه نمیده بهش زنگ بزنی

منتظری که اول اون بیاد سمتت

اونم نمیاد

تو هم نمیری

یه رابطهبه همیــــــــــــــــن راحتی

تو اوجش تموم میشه...

یک شب دلی به مسلخ خونم کشید و رفت

دیوانه ای به داغ جنونم کشید و رفت

پس کوچه های قلبم را جستجو نکرد

اما مرا به عمق درونم کشید و رفت

دیگر اسیر آن من بیگانه نیستم 

از خود چه عاشقانه برونم کشید و رفت

کفش هایت پر از رفتن

چشم هایت پر از جاده های دور

و کوله پشتی ات پر از حرف های نگفته

به تو حسودی ام می شود

چقدر خوب است

دستانت را به فاصله عادت داده ای

پاهایت را به رفتن های دور

لب هایت را به سکـــوت

و خاطراتت را به فراموشی

به تو حسودی ام می شود

به تو 

که به داشتن قلب سنگی عادت کرده ای

مــــــن...!!!

من را که می شناسی;خودمـــم

کســـــی شبیه هـــــــــیچکس

کمی که لا به لای نوشته هایم بگردی پیدایم میکنی

مهربان. مغرور.صبور.زودرنج و کمی بهانه گیر

اگر نوشته هایم را بیابی;منم

همان حـــوالی ام ....

دری هستم 

که می توانست به آسمان باز شود

اگر لولایش

به زمین چفت نبود...

دلم را تهدید کردم

که اگر

یک بار دیــــــــــــــگر بهانه ات را بگیرد

میدهم دوباره

بســـــــــــــــــــوزانیش

مــــــــــــــــرد نیستی

اما مردانه بنگر

جلوه ی نامردیت را ...

لمس تن تو 

شهوت است و گناه

حتی اگر خدا عقدمان را ببند....

داغی لبت ;جهنم من است

حتی اگر فرشتگان سرود نیکبختی بخوانند

هم آغوشی با تو

هم خوابگی چرک آلودی ست

حتی اگر خانه خدا خوابگاهمان باشد

فرزندمان حرام نطفه ترین کودک زمین است

حتی اگر تو مریم باشی و من روح القدس

خاتون من !

حتی اگر هزار سال عاشق تو باشم

یک بوسه 

یک نگاه حتی

حرامم باد

اگر تو عاشق من نباشی...

این دنیا پر از صدای پای مردمی است

که همچنان که تو را می بوسند

طناب دار تو را می بافند

مردمانی که صادقانه دروغ می گویند

و عاشقانه خیانت می کنند

فروغ فرخ زاد...

روزی با خودم فکر کردم اگر روزی

او را با غریه ای ببینم

شهر را به آتش می کشم

ولی امروز حاضر نیستم کبریتی روشن کنم

تا ببینم او کجاست 

روزگاری هم اگر 

دیوانه ات بودم 

گــــــــــذشت...

هنـــــــــوزم 

هر جا اسمی ازش برده میشه 

بغض خفه ام میکنه

هر جا رو که نگاه میکنم 

بغض خفه ام میکنه

هر جا که دو نفرو با هم می بینم

بغض خفه ام میکنه 

هر وقت که گوشیمو نگاه میکنم

بغض خفه ام میکنه

هر وقت تلفن زنگ میخوره 

بغض خفه ام میکنه

هر وقت که اس ام اس میاد 

بغض خفه ام میکنه

هر وقت که از خواب بیدار میشم 

بغض خفه ام میکنه

هر چیزی رو که نگاه میکنم 

بغض خفه ام میکنه

هنـــــــــــوزم نمیدونم چرا

بغض خفه ام میکنه

التماس مال دیروز بود 

مال وقتی که ساده بودم

امروز میخواهــــــــــی بروی "برو"

هیــــــــــــــــــس

فقط....خــــــداحافــــظ...

هر کی از من سراغتو می گیره 

نمیگم وجود نداشتی

میگم وجودشو نداشتی...

پ ن :خیلی بی معرفتی

و چه زیبا گفت فروغ

تنـــــــــــها صداست که می ماند

و امان از صدای "تو" 

که ابدی شد در گوش من...!

دنیای اطرافمان را با "پرده ی سینما"اشتباه گرفته ایم

یکی فراموش می شود

یکی خاموش می شود

یکی می میرد

و ما فقط تماشا می کنیم

میگن زندگی کوتاهه

پس ببخش و بگذر و بخند

ما که بخشیدیم 

گذشتیم

ولی نتونستیم بخندیم

روزگاری خواهد رسید...

همچنان که در آغوش دیگری خفته ای...

به یاد من...

ستاره ها را خواهی شمرد تا آرام شوی!

دلت هوایم را خواهد کرد

به یاد خواهی آورد با هم بودن هایمان را...

به یاد خواهی آورد خنده هایم را...

به یاد خواهی آورد گریه هایم را...

مطمئنم در آن لحظه میگویی: من تو را می خواهم

بعضی اتفاق های خوب

اونقدر دیر می افتن 

که باید رو به آسمون کرد و گفت:

وقتش گذشت

مال خودت

لاشه ی عاشقی ام 

سگ خور نامردی تو

آنقدر خون به دلم هست که 

هارت بکند...

خدایا به تو سپردمش

اما یه خواهشی ازت دارم

یه روزی...یه جایی...

تو بغل یه غریبه...

وقتی مسته مسته...

بد جوری منو یادش بنداز...

پ ن :نمیدونم این حرف رو کی گفته ولی حال الان من همینه

یه وقتایی که به گذشته فکر می کنم دلم می گیره

قلبم تیر میکشه;از اینکه ما چی بودیم و چی شدیم.

قدیما خیلی چیزا حرمت داشت...!

اون موقع ها معیار اصلی تو رفاقت >معرفت< بود نه منفعت

اون موقع ها رفیق یکی از مقدس ترین کلمات بود.هر کسی رو رفیق صدا نمی زدیم

اونی که اسمش رفیق می شد از داداش بهمون نزدیک تر می شد.اگه با دنیا طرف می شدیم 

می دونستیم یه رفیق مثل کوه پشتمونه.

اون موقع ها دخترای محله ناموسمون بودن.اگه یکی چپ بهشون نگاه می کرد با یه محل طرف بود

اون موقع حرف پدر و مادر حرمت داشت.حتی پامونو جلوشون دراز نمی کردیم و ...!

اون موقع ها اگه با یه دختر دوست می شدیم اگه یکی از بچه محلا ندونسته بهش متلک مینداخت

وقتی می فهمید با کسی دوسته دیگه تکرار نمی کرد.

نه مثل الان که منتظر نشستن ببینن با کی میپری با همون لاس بزنن

اون موقع ها مردی و مردونگی فقط وسط پاهامون نبود

تو مراممون بود.تو معرفتمون بود

اون موقع ها دوستی ها ساعتی نبود عشقها کیلویی نبود.دوستت دارم ها قلابی نبودقلب ها سنگی نبود

اون موقع ها گفتن دوستت دارم سند بود.انگار اسمت رفته تو شناسنامه طرف...!

نه مثل الان که به باد هوا میفروشنت.

اون موقع ها خیلی چیزا بود که الان نیست

دلم واسه اون روزا تنگ شده

دلم واسه دهه هفتادی ها و هشتادی ها و نسل های بعدمون میسوزهماها که اون روزا رو دیدیم این شدیم

وای به حال اونا که خیلیاشون نشنیدن...!

یه کلام ...دلم واسه آدم دیدن تنگ شده 

میگن واسه آرامش خودتم که شده ببخش و فراموش کن

ولی وقتی از کسایی که توقع نداری میرنجی

هر چقدر هم که بخوای ببخشی و فراموش کنی نمیشه

انگار داری خودتو گول میزنی

وقتی از یه دوست میرنجی حتی اگه بگی بخشیدمش یه چیزی ته دلت می مونه

کینه نیست...یه جای زخم...یه چیزی که نمیذاره اوضاع مثل قبل بشه

هر چقدر هم که تلاش کنی خودتو بزنی به اون راه و بگی نه ...بی فایده ست

یه چیزی این وسط از بین رفته

و جای خالیش تا همیشه درد میکنه

یه چیزی مثل

حرمت